ما در مطالب این صفحه در رابطه با تفاوت دعوای خلع ید با دعوای تخلیه سخن گفتیم. و در این باره اطلاعات مفیدی به شما ارائه نمودیم. اینک پیشنهاد می‌کنیم تا انتهای این صفحه همراه ما باشید.
طرح موضوع
در حقوق واژه‌ها معنا و مصداق خاص خود را دارند. لذا در طرح دعوا باید از واژه‌های مناسبی استفاده شود. استفاده از واژه‌های نامناسب در طرح دعوا می‌تواند موجب عدم وصول به نتیجه دلخواه شود. خلع ید، تخلیه و تصرف عدوانی هر سه به تخلیه ید متصرف و تحویل ملک به خواهان می‌شود. اما هر یک از این دعاوی دارای ارکان مختص به خود هستند. که خواهان باید در طرح دعوا به این ارکان توجه نماید.
اساس دعوای خلع ید
دعوای خلع ید بر اساس ارکان زیر استوار است:
- مالکیت خواهان
- غاصبانه بودن تصرفات متصرف( خوانده)
- مال غیرمنقول بودن موضوع خواسته
همچنین مشاهده کنید: کتاب دعوای خلع ید
تفاوت خلع ید با تخلیه ید
تفاوت خلع ید با تخلیه در منشا تصرفات متصرف استوار است. در دعوای خلع ید منشا تصرفات متصرف الزاما باید غاصبانه و بدون اذن مالک باشد. یعنی متصرف بدون این که از مالک اجازه داشته باشد یا قانون و دادگاه به او اجازه تصرف در ملک غیر را داده باشند، اقدام به تصرف ملک غیر نمایند. اما در تخلیه منشا تصرفات قرارداد اجاره است. یعنی با انعقاد قرارداد اجاره ملک به تصرف متصرف در می‌آید.
در نتیجه اگر منشا تصرفات خوانده، قرارداد اجاره باشد، خواهان برای رفع تصرف متصرف باید الزاما دعوای تخلیه طرح شود. در حالی که در صورت غاصبانه بودن تصرفات متصرف باید دعوای خلع ید طرح شود و انقضای مدت قرارداد اجاره تغییری در این موضوع ایجاد نمی‌کند.
رأی دادگاه بدوی
رای دادگاه بدوی
رأی دادگاه تجدیدنظر استان
رای تجدید نظر استان
در نتیجه خواهان می بایست با طرح دعوای جدید مستند به انقضای مدت قرارداد اجاره، تخلیه عین مستاجره را طلب نماید.
کلام پایانی
ما در مطالب این صفحه در رابطه با تفاوت دعوای خلع ید با دعوای تخلیه سخن گفتیم و در این باره اطلاعات مفیدی در اختیار شما قرار دادیم و اینک در انتها امیدواریم مطالب این صفحه برای شما مفید بوده باشد.
